Ta najważniejsza cecha w życiu

Dziś napiszę Wam o, moim zdaniem, najważniejszej cesze jaką może mieć człowiek. Przydaje się ona zarówno w biznesie, jak i w życiu prywatnym. W szkole, w pracy, w relacjach z przyjaciółmi, w małżeństwie. Jaka to cecha? Odpowiedzialność. Chwila, chwila, najpierw trochę się rozwlekę nim dopłynę do brzegu. Jak to ja…

Niekończące się pytania

Pogoda chujowa. Mnie to cieszy, bo lubię urozmaicenie, ale dla moich Teściów, którzy mają pokoje do wynajęcia nad jeziorem na Mazurach, które nieraz Wam pokazywaliśmy, oznacza to jedno: ktoś nie dojedzie. Ludzie, którzy nieraz z rocznym wyprzedzeniem bukowali sobie po dwa, a niekiedy i trzy tygodnie oleją swoją rezerwację i nie przyjadą przekładając swój urlop, zmieniając kierunek, plany, cokolwiek. Oczywiście rezerwacja była dla nich trzymana, dziesiątkom osób było odmawiane, bo przecież pani Edytka z mężem i dwójką dzieci jeszcze w styczniu rezerwowała. A musicie wiedzieć, że Edytka wydawała się niezwykle poważną osobą, ponieważ dzwoniła pięć razy.

Cztery razy jednego dnia i jeszcze piąty raz drugiego, żeby dopytać. O co taka Edytka pyta? Wiadomo: czy oby na pewno w pokoju jest łazienka, własna, a nie wspólna? Czy na bank jest aneks kuchenny i czy są garnki, sztućce, talerze i czajnik? Można łowić ryby, czy w ogóle są ryby w jeziorze? Dostępna jest łódka, kajak, kapoki, wiosła? Na pewno dom jest nad jeziorem, a nie że jeszcze trzeba przejść przez dziedzińczyk, ulicę, obwodnicę, autostradę i jebane lotnisko? Kij z tym, że na Fejsie zdjęć aż za dużo. Wszystko widać. Ale w dobie, kiedy każdy dyma każdego lepiej dopytać, czy przypadkiem to na pewno ta posesja, a nie posesja sąsiada, a zdjęcia zza płotu. Ja się tym pytaniom Edyty wcale nie dziwię. Edyta wie, że ludzie ludzi dymają, bo Edyta sama dyma, więc wie jak życie wygląda.

Edyta nie przyjechała

Pół roku wcześniej rezerwowała, pięć razy dzwoniła, ale pogoda się zjebała i Edyta zmieniła plany. Ja się nawet specjalnie Edycie nie dziwię, bo siedzenie na Mazurach gdy piździ i leje to sport dla wytrawnych graczy. To trzeba kochać ten region jak Ojciec Święty, a nie być miękką frytą z wielkiego miasta. Ale Edyta w tej całej misternej układance zjebała jedną rzecz. Edyta nie zadzwoniła. Nie powiedziała, że nie przyjedzie, bo zimno i pada, bo jej dzieciak złapał rotawirusa, pies paszport pogryzł albo zalał ich sąsiad alkoholik. Tak by można było jeszcze ten pokój wynająć, bo chętnych nie brakuje, ale to nie Edyta. Edyta jak dyma to bez buzi.

– Mama, dzwonimy do Edyty. – doradziliśmy z Martą. – Dawaj na głośnomówiący. Edyta odbiera, Teściowa się przedstawia i grzecznie pyta, kiedy pani Edyta dojedzie. W ogóle moja Teściowa jest kochana, bo każe gościom również dzwonić, gdy wrócą już bezpiecznie do domu, żeby się nie martwiła. Stara szkoła. Wróćmy jednak do Edyty.

Obrażona na amen

Edyta na pytanie o to, kiedy dojedzie odpowiada sfochowana jakby jej punktów na Świeżaka zabrakło, że ona nic nie rezerwowała przecież, że ona już na urlopie i że zadowolona jest. (Jakby ją ktoś w ogóle o to pytał.) – No ale pięć razy pani dzwoniła. Poznaję panią po głosie. Mam pani wszystkie dane. Jest pani z Sosnowca (przypadek kurwa?!), ulica taka i taka, numer taki i taki. Danych tyle, że nic tylko kredyty brać. Zgadza się? – No zgadza, ale proszę pani to niemożliwe. Ja tylko pytałam. – tłumaczy się Edyta z Sosnowca. – Proszę pani, dziesięć lat prowadzę te pokoje, nie zapisuję ludzi, którzy tylko pytają. Pani rezerwowała i potwierdzała. – tłumaczy jej ze stoickim spokojem moja Teściowa. Swoją drogą teściowa i stoicki spokój to niemal oksymoron, ale u nas to szczera prawda. Tymczasem Edyta: – No wie pani, ja wtedy do wielu dzwoniłam na Mazurach. Czyli Edytka pewnie porezerwowała więcej miejsc.

W końcu Edyta nagle się rozłącza i wyłącza telefon. Tyle Edyta co ludzi dymała. Oddaję głos do studia. Prócz Edyty była jeszcze Agnieszka. Ale ta po pytaniu, kiedy przyjedzie od razu się rozłączyła i wyłączyła komórkę.

Wiadomość od Piotra. Odpowiedzialność gości, a raczej jej brak.

Dziś Marta opisała całą sytuacją na InstaStories (dawajcie na nasz Instagram), a na maila napisał do nas Piotr. Mam nadzieję, że Piotr nie obrazi się, że zacytuję jego wiadomość:

“Oglądam was od jakiegoś czasu i poruszyła mnie strasznie historia babci Tereski. Poruszyła mnie, gdyż sam doświadczam często podobnych sytuacji. Jestem właścicielem małego rodzinnego hotelu, hotelu w niewielkim mieście, gdzie głównie mamy klientów biznesowych, czyli pobyty jednodniowe rezerwowane w dniu przyjazdu lub z jednodniowym wyprzedzeniem. Zaliczek i zadatków w takiej sytuacji nie ma co pobierać, gdyż i tak szybciej gość odbędzie nocleg niż bank zaksięguje kasę. Zawsze przy rezerwacjach, głównie telefonicznych powtarzamy jak mantrę „w przypadku zmiany planów prosimy o kontakt telefoniczny, ażeby nie trzymać rezerwacji bez pokrycia”. Niestety wielokrotnie jest tak, że goście nie dojeżdżają mimo krótkiego terminu od rezerwacji do realizacji usługi. Są tacy giganci co potrafią potwierdzić rezerwacje w dniu przyjazdu i się nie zjawić. Mieliśmy sytuacje, gdzie Pani zrobiła dzień wcześniej rezerwacje dla swojego dyrektora.

W dniu, kiedy ów dyrektor miał się u nas zjawić, z racji na to, że mieliśmy duże zainteresowanie i pełny hotel pozwoliliśmy sobie potwierdzić telefonicznie wszystkie rezerwacje, łącznie z tą opisywaną.

Oczywiście Pani wszystko potwierdziła. O godzinie 22.30, kiedy kończy się zmiana wieczorna, a zaczyna nocna z racji, iż owego dyrektora jeszcze nie było zadzwoniliśmy do tej Pani jeszcze raz. Jakie było nasze zdziwienie postawa Pani, która dokonała rezerwacji. W tamtym momencie rozłączenie rozmowy można by potraktować jako uprzejmość. Pani zrobiła nam awanturę, że dzwonimy po nocy, że budzimy jej dziecko, że ona jest już po pracy, że już raz dzwoniliśmy i potwierdziliśmy, a na końcu dodała, że dyrektor jak będzie to będzie, a jak nie to nie.

Powiem szczerze, że na szczęście powoli się to zmienia, ale cały czas jest wielu ludzi którzy maja w poważaniu innych. Uważają, że wszystko ma być pod nich, nie patrząc zupełnie na innych. Jest to bardzo przykre szczególnie w małych biznesach takich jak mój czy babci Tereski. W momencie, kiedy trzymamy pokój pod kogoś, ufając mu i ułatwiając mu sprawę nie biorąc zaliczki, on ma nas w du… nie pojawia się i nie robi sobie z tego nic. Jest to mega słabe i frustrujace dlatego warto o takich małych sprawach mówić. Może dzięki temu ludzie naucza się obycia, wdzięczności czy kultury.”

Dziękujemy Piotr za tę wiadomość.

Przypadków jest wiele – odpowiedzialność bywa problemem.

Jak widzicie problem jest szerszy niż pokoje moich Teściów. Prawdę powiedziawszy myślę, że jest kurewsko szeroki i nie chodzi tylko o branżę hotelarską. Oczywiście wszyscy wiemy: pobierać zaliczkę, a właściwie to nie zaliczkę, a zadatek, bo ten jest bezzwrotny itd. Ja wszystko wiem, można pewnie nawet do notariusza, ale nie o to w tym wszystkim chodzi.

Obiecałem Wam w tytule najważniejszą cechę, jaką człowiek moim zdaniem powinien posiadać. Wiele jest cech ważnych. Troskliwość, poczucie humoru, wierność, roztropność, odwaga. Mógłbym tak długo zupełnie jakbyśmy omawiali na polskim cechy Skrzetuskiego. Jest jednak taka cecha w życiu, którą ja nazywam po swojemu i w zasadzie jest zlepkiem kilku cech. To ta cecha doprowadziła nas do tego miejsca, w którym jesteśmy. Pozwala budować nam wspaniałą relację na dobre i na złe. To ona nas spaja. Powoduje, że ciągle jesteśmy na blogowym topie. Bo dowozimy. Bo jak coś zlecisz SuperStylerom to będzie porządnie zrobione. Zajebiście i w terminie. Tak jak się umawialiśmy. Wiecie co to jest?

To jest bycie poważnym człowiekiem. Odpowiedzialność rzecz święta.

Bycie poważnym człowiekiem to jest Moi Drodzy wykład na trzy dni. Może nawet materiał na jakieś szkolenie, tak modne ostatnio w blogerskiej branżuni. Ale jak bloger robi szkolenie to z reguły gówno wie o materii, w której szkoli, a ja o byciu poważnym człowiekiem wiem sporo. Poważny człowiek dotrzymuje słowa albo robi wszystko, by je dotrzymać. Jak kurwa powiedziałem, że będę wierny (a mówiłem to dwa razy no, bo cywilny i kościelny) to tak jest, a nie latam na dupy z kolegami jak tylko jest długi weekend przy Bożym Ciele.

Gdy umawiamy się z Klientem na zdjęcia do piątku do 12stej, to one są. A nie że lustrzanka wpadła mi do kibla. Telefon wyłączony, a na maile odpowiem za tydzień, bo jestę blogerę i klękajcie narody. Jak obiecujemy Mieciowi wyjście do kina w czwartek, to do tego kina idziemy. A nie olewamy w nadziei, że Mały zapomni albo da się mu lizaka. Jak mamy opłacić fakturę, zapłacić komuś za usługę czy jego pracę, to pieniądze w umówionej kwocie są na stole w umówionej dacie. A nie że za tydzień, za dwa, bo księgowa miała sraczkę i jest na zwolnieniu.

Szanujmy siebie nawzajem, swój czas i przede wszystkim dane słowo. Traktujmy innych tak, jakbyśmy chcieli sami być traktowani. To, że czasem ktoś chce nas wydymać nie usprawiedliwia dymania innych. Warto być poważnym człowiekiem.

A ponieważ dużo ciekawsze od mojej pisaniny są Wasze historie, czekam z niecierpliwością na Wasze komentarze. Ciekawe jestem Waszych historii z niepoważnymi ludźmi w roli głównej. Piszcie poniżej lub na Facebooku.

[ad name=”Pozioma responsywna”]